Podsumowanie miesiąca – KWIECIEŃ 2017

Kwiecień w moim przypadku stał pod znakiem twórczości Alex Marwood. Nie znaczy to jednak, że w danym miesiącu czytam książki tylko jednego autora. Absolutnie nie, choć może byłby to jakiś pomysł. Pytanie tylko, czy bym się nie znudziła. A więc na początku kwietnia przeczytałam świetny thriller Dziewczyny, które zabiły Chloe, potem idąc za ciosem, sięgnęłam po Zabójcę z sąsiedztwa, który również okazał się satysfakcjonującą, choć z racji opisów mniej przyjemną lekturą (jeśli czytaliście, to wiecie, o czym mówię), a zakończyć miesiąc postanowiłam Najmroczniejszym sekretem, który nie miał jeszcze swojej premiery (będzie ona mieć miejsce 10 maja). I cóż mogę powiedzieć po lekturze trzech thrillerów Marwood? Niewątpliwie przygoda z twórczością tej brytyjskiej pisarki w moim przypadku należała do udanych. Marwood nie stanie się – przynajmniej na razie – moją ulubioną autorką, jednak z pewnością sięgnę w przyszłości po jej kolejne thrillery. Aż sama się dziwię, że tak długo odwlekałam swoje pierwsze spotkanie z tą pisarką.

A skoro to podsumowanie miesiąca poświęcone jest wyłącznie książkom Alex Marwood, to może przypomnę – a nuż ktoś będzie zainteresowany – że już niedługo autorka odwiedzi Polskę. Marwood spotka się z czytelnikami w Warszawie (26 maja) i Wrocławiu (27 maja). Oba spotkania to doskonała okazja do tego, by podreptać po dedykację do jeszcze świeżutkiego Najmroczniejszego sekretu, a właściwie warto zabrać ze sobą wszystkie trzy thrillery autorki, by zdobyć doskonałą pamiątkę w postaci podpisu tej wschodzącej gwiazdy brytyjskiego kryminału. A poza tym warto posłuchać, co Marwood ma do powiedzenia. Czytałam kiedyś wywiad z tą autorką i opowiadała niezwykle interesujące rzeczy o swoich inspiracjach. Myślę, że to może być ciekawe spotkanie. Dodatkowym atutem obu spotkań są prowadzące – Katarzyna Puzyńska (Warszawa) i Marta Guzowska (Wrocław). Kto jak kto, ale obie panie znają się na literaturze kryminalnej, więc ich rozmowy z Alex Marwood powinny być arcyinteresujące 🙂

1) DZIEWCZYNY, KTÓRE ZABIŁY CHLOE, ALEX MARWOOD

Dziewczyny, które zabiły Chloe to międzynarodowy bestseller autorstwa wschodzącej gwiazdy brytyjskiego kryminału, Alex Marwood. Marwood, zdobywczyni prestiżowych nagród, to autorka zyskująca nie tylko na świecie, ale i w naszym kraju coraz większą popularność. Autorka ma talent do tworzenia historii łączących przeszłość z teraźniejszością. Chociaż akcja Dziewczyn, które zabiły Chloe rozgrywa się współcześnie, to wiele dowiadujemy się również na temat wydarzeń sprzed lat. Te powracające co i raz retrospekcje, zgrabnie wplatane przez autorkę między obecnie rozgrywające się wydarzenia, nie tylko nie nudzą, ale wręcz budzą zainteresowanie czytelnika, który równie chętnie śledzi to, co dzieje się dziś, i to, co działo się przed laty.

Alex Marwood w swoim doskonałym thrillerze pokazuje, że błędy dzieciństwa i młodości potrafią ciągnąć się za człowiekiem całymi latami, nie dając o sobie zapomnieć. Możesz ich żałować lub się wstydzić, ale nigdy tak do końca, raz na zawsze, się ich nie pozbędziesz, bo nie pozwolą ci na to: świat i otaczający ludzie. To smutne, ale taka już jest natura ludzka, że często bardziej cieszą nas porażki niż sukcesy innych. Świetna powieść świetnej autorki. Debiut godny zapamiętania i doskonały prognostyk na przyszłość. Warto po tę książkę sięgnąć. Szczerze polecam!

Pełna recenzja: TUTAJ

2) ZABÓJCA Z SĄSIEDZTWA, ALEX MARWOOD

Zabójca z sąsiedztwa nie jest kryminałem sensu stricto. To raczej powieść obyczajowa, w której wyeksponowany został wątek kryminalny. Duszna atmosfera, mroczny klimat okolicy, od której wolelibyśmy trzymać się z dala, oraz epatowanie brzydotą i niezwykle dosadnymi opisami składają się na wybitnie naturalistyczny thriller, po który sięgać powinni wyłącznie czytelnicy o mocnych nerwach. Książka Marwood bardzo silnie oddziałuje na wyobraźnię, tworząc w głowie czytelnika makabryczne wizje, które co wrażliwszych mogą przyprawić o mdłości.

Zabójca z sąsiedztwa to kolejny dowód na to, że Alex Marwood potrafi pisać bardzo dobre thrillery, wobec których nie sposób pozostać obojętnym. Pierwszorzędne kreacje bohaterów, intrygująca fabuła, doskonale zarysowane tło społeczno-obyczajowe oraz świetnie poprowadzona narracja to największe zalety jej powieści. Jeśli lubicie ten typ literatury, nie powinniście ich przegapić.

Pełna recenzja: TUTAJ

3) NAJMROCZNIEJSZY SEKRET, ALEX MARWOOD

Akcja Najmroczniejszego sekretu, podobnie zresztą jak i Dziewczyn, które zabiły Chloe, rozgrywa się współcześnie, a jednak przeszłość nieustannie dochodzi do głosu w regularnie powracających retrospekcjach, które Marwood zgrabnie wplata między obecnie rozgrywające się wydarzenia. W Najmroczniejszym sekrecie, książce szalenie mrocznej, ponurej, z przytłaczającą atmosferą, wydarzenia aktualnie się rozgrywające przedstawione są z perspektywy Camilli, która razem z Ruby jedzie na pogrzeb ojca. Z kolei wydarzenia z 2004 roku, rozgrywające się na kilka dni przed zniknięciem Coco, ukazywane są z punktu widzenia różnych bohaterów: Seana, Claire, Marii, Simone i innych. Dzięki temu zabiegowi mamy szansę bliżej poznać wszystkich bohaterów powieści, którzy – bądźmy szczerzy – nie należą do gatunku ludzi, których łatwo polubić. Co więcej, powiedziałabym, że są wręcz okropnie nieznośni i swoim zachowaniem budzą w nas najgorsze instynkty. Samolubni hedoniści o narcystycznych osobowościach, nieodpowiedzialni egoiści, którzy nie widzą nic, co wykracza poza czubek ich własnego nosa. W przypadku Najmroczniejszego sekretu trzeba się nieźle nagimnastykować, by znaleźć kogoś, kogo jesteśmy w stanie polubić.

Przez całą powieść głowimy się nad rozwiązaniem zagadki dotyczącej zaginięcia Coco, a kiedy już nam się wydaje, że wszystko wiemy, autorka znów nas zaskakuje. Choć to thriller, to nie oczekujcie od tej książki jakichś niesamowitych zwrotów akcji. Tutaj tego nie ma. Jest za to solidnie skrojona intryga, mnóstwo stopniowo ujawnianych sekretów, kłamstw i półprawd. Najnowsza powieść Alex Marwood nie rozczarowuje, wręcz przeciwnie jest dobrym thrillerem psychologicznym, który powinien sprostać wymaganiom miłośników gatunku. Polecam.

Pełna recenzja: TUTAJ

Dziewczyny, które zabiły Chloe, Zabójca z sąsiedztwa i Najmroczniejszy sekret to trzy naprawdę dobre thrillery, w których intryga kryminalna nie jest elementem kluczowym. O wiele większe znaczenie zdają się mieć kreacje bohaterów oraz tło społeczno-obyczajowe, które w powieściach Marwood są bardzo rozbudowane. Skrzętnie skrywane przez lata tajemnice, które wychodzą na jaw – tak, to tu jest; zaskakujące zwroty akcji – nie, tego tu nie ma. Debiut literacki Marwood okazał się książką na bardzo wysokim poziomie, a dwie kolejne jej powieści w niczym mu nie ustępują. A zatem nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić Wam prozę brytyjskiej pisarki. Jeśli lubicie takie thrillery, to nie powinniście być rozczarowani 🙂

Podsumowanie miesiąca – MARZEC 2017

Minął styczeń, minął luty, a teraz minął marzec. Każdy z tych miesięcy obfitował w mnóstwo niezwykle interesujących i zachęcających do lektury książek, o których mogliśmy czytać na wielu blogach. O jednych tytułach było bardzo głośno, o innych – słusznie lub nie – znacznie ciszej. W marcu i do mojej biblioteczki trafiło sporo nowych pozycji. Na jedne, jak np. na powieść Alex Kavy, czekałam z niecierpliwością, po inne sięgnęłam zachęcona interesującymi opisami fabuły i pozytywnymi recenzjami, a część wpadła mi po prostu w ręce. Część z nich już przeczytałam, a część dopiero zamierzam. Epidemia Alex Kavy, Konklawe Roberta Harrisa, Baśnie barda Beedle’a J.K. Rowling, Grób mojej siostry Roberta Dugoniego oraz Co kryją jej oczy Sarah Pinborough to pozycje, których lekturę mam już za sobą. Największe wrażenie zrobił na mnie thriller Dugoniego, z przyjemnością przeczytałam również powieść Harrisa, Epidemia okazała się małym rozczarowaniem, choć niezwykle miło było spędzić kilka wieczorów u boku Maggie O’Dell, Baśnie barda Beedle’a pozwoliły mi choć na moment powrócić do ukochanego Hogwartu, a Co kryją jej oczy to powieść, w stosunku do której mam bardzo mieszane uczucia. Chcąc uporządkować to, co przeczytałam, i przypomnieć Wam w jednym miejscu swoje wrażenia, postanowiłam po raz pierwszy stworzyć post podsumowujący miesiąc. Nie wiem, czy spotka się to z Waszym zainteresowaniem, ale zamierzam co miesiąc publikować takie podsumowanie. Myślę, że w ten sposób i ja sobie przypomnę własne wrażenia z lektury książek z danego miesiąca. Nie zawsze to będą nowości, bo nie tylko nowości czytam, ale może coś z przedstawianych przeze mnie powieści się Wam spodoba. A zatem zachęcam do lektury! 🙂

1) GRÓB MOJEJ SIOSTRY, ROBERT DUGONI

Grób mojej siostry to thriller, który czyta się z niezwykłą przyjemnością. Muszę przyznać, że od samego początku byłam bardzo optymistycznie nastawiona do powieści Roberta Dugoniego i – ku mojej radości – nie zawiodłam się. Ta książka to pierwszy tom cyklu skoncentrowanego wokół losów Tracy Crosswhite, jednak ja już wiem, że bez wahania sięgnę po kolejne części. Jedyne, co mnie martwi w przypadku tej powieści, to nieznane nazwisko autora na polskim rynku wydawniczym. Naprawdę szkoda byłoby przegapić Grób mojej siostry z powodu nieznanego nazwiska autora.

Grób mojej siostry Roberta Dugoniego to idealna lektura dla miłośników thrillerów i to thrillerów niekoniecznie krwawych i brutalnych, lecz raczej osnutych wokół pilnie strzeżonych tajemnic z przeszłości. Z ręką na sercu zachęcam Was do lektury Grobu mojej siostry. Ani się obejrzycie, a książka pochłonie Was bez reszty, pozostawiając niedosyt, że to już koniec. Zdecydowanie tak!

Pełna recenzja: TUTAJ

 2) KONKLAWE, ROBERT HARRIS

Konklawe to moje pierwsze spotkanie z twórczością Roberta Harrisa, ale jakże udane. Nie miałam do tej pory okazji czytać żadnej książki tego angielskiego autora, choć o jego prozie słyszałam wiele dobrego. Dlaczego więc nie sięgałam po jego książki? Wydawało mi się, że powieści aspirujące do miana prozy historycznej (jak np. Trylogia rzymska, w której skład wchodzą Cycero, Spisek oraz Dyktator, albo Oficer i szpieg, którego akcja osnuta jest wokół słynnej na cały świat afery Alfreda Dreyfusa) nie są dla mnie i zwyczajnie mnie nie zainteresują. Konklawe, najnowszy thriller Harrisa (tak, to pełen napięcia i zaskakujących zwrotów akcji thriller), sprawiło, że w przyszłości sięgnę po niejedną powieść tego autora, nie obawiając się rozczarowania.

Konklawe wciąga czytelnika już od pierwszej strony. Niezwykle wiarygodnie przedstawione realia odbywającego się w Kaplicy Sykstyńskiej konklawe w połączeniu z nieprzewidywalną fabułą i finałem, po którym rozemocjonowany czytelnik aż krzyknie: „O, kurczę, niemożliwe!”, czynią tę książkę naprawdę świetną lekturą. Bardzo polecam! Wszystkim bez wyjątku. Konklawe Roberta Harrisa to niezwykła powieść, po którą zdecydowanie warto sięgnąć. Nie będziecie się nudzić!

Pełna recenzja: TUTAJ

 3) BAŚNIE BARDA BEEDLE’A, J.K. ROWLING

Harry Potter i jego magiczny świat to chyba jedyny temat, który nigdy mi się nie znudzi. Do historii Pottera i jego przyjaciół z Hogwartu lubię co jakiś czas wracać, czy to czytając powieści, czy to oglądając ich doskonałe ekranizacje. Przeżywanie na nowo przygód „chłopca, który przeżył” nieustannie sprawia mi ogromną frajdę, a każdy taki powrót przywodzi na myśl cudowne wspomnienia. I nie ma znaczenia, że z roku na rok jestem coraz starsza. Harry Potter to fenomen na skalę światową i coś, co wielu z nas kształtowało, trudno więc o nim zapomnieć. Tych powrotów jest już jednak coraz mniej, bo niemal wszystko już przerobiliśmy. Dlatego też każda, choćby najmniejsza, okazja cieszy. Taką okazją do powrotu do świata magii i czarodziejstwa było nowe wydanie Baśni barda Beedle’a, które 15 marca 2017 roku miało swoją premierę. 

Baśnie barda Beedle’a to zbiór poruszających opowieści, które uczą i bawią jednocześnie. W jego skład wchodzi pięć opowiadań, a każde z nich niesie za sobą morał, który warto zapamiętać. Trzeba przyznać, że nowe wydanie baśni prezentuje się bardzo dobrze. Twarda oprawa, piękne ilustracje znakomitego chorwackiego artysty Tomislava Tomicia i duża, ułatwiająca czytanie czcionka – wszystko to działa na korzyść tej pozycji. A jednak mimo to nie sposób nie zwrócić uwagi na objętość tej książki, która – nie oszukujmy się – jest naprawdę cieniutka. Gdyby tych pięć krótkich opowieści było pozbawionych obszernego i momentami niezwykle nużącego komentarza Albusa Dumbledore’a oraz licznych ilustracji, to z całości zostałoby bardzo niewiele. Uważam, że zawartych w zbiorze baśni powinno być co najmniej dziesięć, aby dłużej móc cieszyć się lekturą i powrotem do świata magii.

Muszę przyznać, że jestem nieco rozczarowana, bo ten zbiór, a właściwie zbiorek, nie spełnił moich oczekiwań, chociaż cieszę się, że dzięki niemu mogłam przypomnieć sobie doskonałą opowieść o trzech braciach, którzy byli posiadaczami znanych z siódmej części serii o Harrym Potterze Insygniów Śmierci. Nie zmienia to faktu, że Baśnie barda Beedle’a, podobnie jak Quidditch przez wieki oraz leksykon Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć, to pozycja, która powinna znaleźć się w domowej biblioteczce każdego potteromaniaka.

Pełna recenzja: TUTAJ

 4) EPIDEMIA, ALEX KAVA

Alex Kava to autorka, dzięki której pokochałam literaturę z dreszczykiem. Nie mogę zapomnieć dnia, w którym moja znajoma na podróż samolotem poleciła mi Dotyk zła. Książka była absolutnie rewelacyjna, jej autorka stała się jedną z moich ulubionych pisarek, a agentka Maggie O’Dell jedną z ulubionych bohaterek. Mimo upływu lat oraz wzlotów i upadków Alex Kavy, której thrillery nie zawsze trzymały odpowiedni poziom, do którego przez lata przyzwyczaiła swoich czytelników, wciąż mam sentyment do Maggie, która od pierwszej powieści cieszy się moją niesłabnącą sympatią i wątpię, by to się kiedyś zmieniło.

Ze spokojem mogę polecić Wam tę powieść, choć uprzedzam, że z nóg nie zwala. Nie oczekujcie więc fajerwerków, bo będziecie rozczarowani. Ogromną siłą tego thrillera jest wiedza, jaką przekazuje nam autorka, a także bardzo silna główna bohaterka. Uwagę zwraca również przerażające przesłanie Epidemii, pokazującej, jak łatwo wywołać pandemię, na którą nikt z nas nie jest przygotowany. Straszna wizja, która – miejmy nadzieję – nigdy nie stanie się rzeczywistością.

Pełna recenzja: TUTAJ

 5) CO KRYJĄ JEJ OCZY, SARAH PINBOROUGH

Co kryją jej oczy to thriller nie tak mroczny i wciągający, jak go reklamują. Thriller, w którym napięcia jest jak na lekarstwo. Powieść do pewnego momentu czyta się jednak dość przyjemnie – szybko i z zainteresowaniem. Zmienia się to wtedy, gdy autorka zaczyna odchodzić od realizmu na rzecz sfery metafizycznej. Trzeba dodać, że oba te plany – realistyczny i metafizyczny – mają równorzędne znaczenie, co znaczy, że wzajemnie się dopełniają. Jawa i sen nieustannie się przenikają. Mnie – osobę twardo stąpającą po ziemi, która wierzy tylko w to, co widzi i czego może dotknąć – zakończenie thrillera Pinborough zupełnie nie przekonało. Co więcej, nawet mnie nie zachwyciło. Końcówkę – czytaną przeze mnie w istnych męczarniach i stopniowo narastającym rozczarowaniu – uważam za element najmniej udany i to, co przesądziło o tak niskiej ocenie książki. Ale to, że książka nie przypadła mi do gustu, nie znaczy, że i Wam ma się nie podobać. Wszystkiemu pewnie winien jest mój sceptycyzm i to, że od literatury z elementami niesamowitości stronię jak od ognia. A zatem nie zachęcam i nie zniechęcam. Sami musicie zdecydować, czy chcecie poznać historię tego miłosnego trójkąta.

Pełna recenzja: TUTAJ

O powieściach, które widać na zdjęciu, a których nie znajdujecie w tym zestawieniu, postaram się napisać już wkrótce. Zanim to jednak nastąpi na blogu powinny ukazać się recenzje trzech innych powieści, które równolegle czytam. A będą to: Każdy jej strach Petera Swansona, Dziewczyny, które zabiły Chloe Alex Marwood oraz Krwawa wyliczanka Tony’ego Parsonsa.

Czytaliście którąś ze wymienionych przeze mnie powieści? Albo którąś ze zdjęcia: Siedem sióstr, Nadmorski ogród lub Demaskatora? A może dopiero planujecie po nie sięgnąć? Podzielcie się wrażeniami, bardzo chętnie porównam je ze swoimi 🙂